Jubileusze
90-lecie SSP nr 1
Przemówienie wygłoszone przez panią Dyrektor Monikę Szaleniec podczas uroczystej gali podsumowującej całoroczne obchody Jubileuszu 90-lecia „Jedynki”
Jest mi niezmiernie miło w tak zacnym gronie obchodzić jubileusz .
Ze szczególnym wzruszeniem myślimy dzisiaj o pedagogach, absolwentach i pracownikach szkoły, którzy odeszli. Pomimo że nie ma ich wśród nas, pozostawili po sobie niezatarty ślad swojego istnienia. Uczcijmy minutą ciszy pamięć tych osób. Bardzo proszę o powstanie. Dziękuję . Uroczystość dzisiejsza zgromadziła kilka pokoleń nauczycieli, pracowników uczniów, absolwentów, rodziców i gości. ,,Przez całe życie człowieka czas przemawia do niego w przeróżnych językach: w języku miłości, wiary, doświadczenia, historii i wspomnień”. Szkoło! Czy pamiętasz? Tak powinnam rozpocząć dzisiejszą uroczystość. Co ma pamiętać szkoła? Dlaczego my to dzisiaj wspominamy???
80 … no właśnie. Tak właśnie rozpoczynałam 80-lecie, a dziś mamy już 90-lecie szkoły.
Jubileusz szkoły jest najlepszą okazją do sięgnięcia w przeszłość, przywołania pamięci o zdarzeniach i ludziach, współtworzących świadectwo, którego zostaliśmy spadkobiercami. W ciągu tych wszystkich lat szkoła wpisała się w historię miasta, powiatu i województwa.
Pierwsza wzmianka o szkole to 1864 rok. Istniała wówczas szkoła parafialna.
1905,1909,1912 …………..wszystkie te lata pojawiają się w archiwum. Rok 1920. Pan kierownik Stanisław Starościak podejmuje inicjatywę budowy nowego budynku szkolnego, ale projekt nie zostaje od razu zrealizowany.
1921 – szkoła otrzymuje nazwę Szkoła Powszechna im. Hugona Kolłątaja.
Istniejąca szkoła płonie, zajęcia odbywają się w rozrzuconych po wsi budynkach.
1926 r. – kierownik Antoni Rutecki powołuje Komitet Budowy Szkoły i rozpoczyna się budowa. Projekt wykonuje architekt z Krakowa, Tadeusz Stryjeński.
7 października 1928 r. zostaje oddana pierwsza część budynku, w której rozpoczynają się pierwsze zajęcia. Budowa trwa do 1931 roku.
Losy naszej szkoły to żywa lekcja historii. Była świadkiem ważnych wydarzeń w dziejach Polski. W okresie II wojny światowej –powstaje tu magazyn zbożowy, getto przejściowe dla żydów, obóz karny dla Polaków, a także szpital dla rannych żołnierzy. Cały czas trwa tajne nauczanie . I tak oto kazimierska „Jedynka”, nasza szkoła, zdaje się istnieć od zawsze, wpisuje się na stałe w krajobraz naszego miasta. Trudno wyobrazić sobie Kazimierzę bez szkolnego budynku z czerwonej cegły w centrum miasta.
Jubileusz szkoły jest okazją do wspomnień, które, choć minione, zawsze pozostają w pamięci, chociaż czas je porządkuje, to dodaje im blasku, a dźwięk szkolnego dzwonka przywołuje je ponownie. Trudno bowiem być obojętnym wobec miejsca, w którym zostawiło się część życia. Każdy zakątek szkolnych korytarzy i sal lekcyjnych do nas przemawia, łączy bowiem przeszłość z teraźniejszością. To tu zostawiamy radości, smutki, nadzieje i marzenia, zostawiamy swój uśmiech i gniew, radość z sukcesu i smutek po porażce, zostawiamy cząstkę siebie.
Mam zaszczyt być gospodarzem Szkoły w jej roku jubileuszowym i nie ukrywam, że jest to dla mnie ogromne wyróżnienie, ale również wyjątkowe przeżycie. Jestem Absolwentką tej Szkoły i wspólnie z kolegami którzy znajdują się na sali obchodzimy jubileusz 40-lecia jej ukończenia.
Nasza szkoła wytworzyła bogatą tradycję, swój klimat i przede wszystkim połączyła kilka pokoleń – nauczycieli, pracowników oraz uczniów i absolwentów.
Perspektywy mijających lat działalności szkoła została uwieńczona wieloma sukcesami w konkursach, olimpiadach, turniejach, zawodach. O dobre imię dbali poprzednicy i dbamy my. Wychowankowie szkoły, którzy opuszczają mury, niejednokrotnie napawali dumą i dzisiaj są największym prezentem, jaki otrzymuje nasza Jubilatka. Na uwagę zasługują również ci absolwenci, którzy będąc uczniami tej szkoły, powrócili do niej jako nauczyciele. Dzisiejszy dzień przypomina, że w szkole najważniejszy jest uczeń, duszą szkoły – nauczyciele i wychowawcy, wsparciem-rodzice, a dumą –absolwenci.
Szanowni Państwo, jestem przekonana, że dzisiejsze dzień jest świętem absolwentów. Powrót do przeszłości to bowiem powrót do tego, co w pamięci ocalało jako obraz najpiękniejszych lat życia. To swoje ławki, kąty, wyryte autografy na tablicy. Współczesna szkoła jest niewątpliwie inna.
Szczególne podziękowania kieruję do emerytowanych nauczycieli i pracowników szkoły, którzy przez wiele lat tworzyli tradycję szkoły, prowadzili nas do sukcesów, wychowywali, wpajali właściwe wartości, wpływali na rozwój szkoły i jej pozytywny wizerunek. Chciałam szczególnie podziękować osobom które nas wsparły i pomogły w dotychczasowej pracy –p. dyrektor Anna Krawczyk i pani wicedyrektor Anna Jaklewicz.
Historia to nie tylko wczoraj, historia dzieje się dziś i toczy dla tych, co przyjdą po nas. Słowa kieruję do obecnych uczniów naszej szkoły. Realizujcie swe marzenia i idee, nie zapominajcie o przeszłości, o dorobku szkolnej historii, o poszanowaniu tradycji i pielęgnowaniu wspomnień.
Niezależnie od tego na jakim etapie życia jesteśmy teraz, kiedyś przyjdzie nam się zmierzyć z chwilą, kiedy kurtyna opadnie. Szanujmy więc swoją rodzinę, kochajmy szkołę, szanujmy znajomych i bliskich, kochajmy swoją ojczyzną . Traktujmy wszystkich dobrze i dbajmy o przyjaźnie.
Ja z tego miejsca dziękuję za każde dobre słowo, za wsparcie jakie otrzymuję.
Składam serdeczne podziękowania p. wicedyrektor, nauczycielom obecnie pracującym za wszystko to, co powstało i powstaje-za wspólne działania dla dobra uczniów.
Jubileusz to także okazja do radości i nadziei na kolejne lata pracy i kolejne jubileusze. Dzisiejsza uroczystość mogła się odbyć dzięki ogromnemu zaangażowaniu całej społeczności szkolnej: uczniów, nauczycieli, pracowników administracji i obsługi, rodziców oraz przyjaciół szkoły. Dziękujemy serdecznie władzom Miasta za pomoc i życzliwość p. Burmistrzu, p. Wiceburmistrzu, p. Skarbnik. Organizacja takiej uroczystości to ogrom pracy wielu osób. Chciałabym wszystkim powiedzieć skromne ,,dziękuję’’.
Życzę wszystkim i sobie, aby czas nie zmienił nigdy magii tego miejsca.
80-lecie SSP nr 1
Staruszka „jedynka” ma 80 lat
Jubileusze mają tę właściwość, że prowokują do wspomnień, a zwłaszcza gdy dotyczy to szkoły, która ma 80 lat. Tyle właśnie liczy sobie nasza Samorządowa Szkoła Podstawowa nr 1 w Kazimierzy Wielkiej. Jej okazały gmach z czerwonej cegły znają wszyscy mieszkańcy miasta i okolic. Usytuowany w centrum obok parafialnego kościoła na stałe wpisał się w wizerunek miasta i życie wielu rodzin, których członkowie byli lub są uczniami tej szkoły. Trzeba przypomnieć, że szkoła w Kazimierzy istniała dużo wcześniej. Najstarszy znaleziony dokument w języku rosyjskim pochodzi z roku 1870 i jest to pismo od Naczelnika Kieleckiej Dyrekcji Szkolnej do nauczyciela Szkoły Podstawowej w Kazimierzy Wielkie, a jego treść dotyczy prowadzenia klasowego dziennika.
Dnia 5 czerwca 2009 roku obchodziliśmy uroczystość jubileuszu 80-lecia istnienia. Przygotowania trwały cały szkolny rok. Od września odbywały się imprezy, a ich zwieńczeniem była piątkowa gala.
Uroczystość zapoczątkowała Msza Św. w kościele parafialnym Podwyższenia Krzyża Świętego, w której udział wzięli zaproszeni goście, nauczyciele, uczniowie i rodzice. Mszę Św. celebrowali ks. dziekan J. Mularz i ks. proboszcz M. Jakubowski z parafii Miłosierdzia Bożego, który uczył kiedyś w tej szkole. Następnie wszyscy przeszli do KOK, gdzie miał miejsce ciąg dalszy uroczystości.
Program oficjalny i artystyczny prowadzili absolwenci tej szkoły, a obecnie jej nauczyciele Katarzyna Erbel i Piotr Kwiecień.
Najpierw wystąpiła pani dyrektor Monika Szaleniec, która powitała wszystkich przybyłych i wzruszającym przemówieniem wprowadziła w nastrój wspomnień i refleksji. Kolejno głos zabrali: Świętokrzyski Kurator Oświaty pani Małgorzata Muzoł, Burmistrz MiG Adam Bodzioch, zastępca Starosty Powiatu pan Waldemar Trzaska, prezes Oddziału ZNP pani Halina Opilska i przedstawiciel NZSS SOLIDARNOŚĆ Pracowników Oświaty pan Jarosław Miszczyk i przewodniczący Rady Rodziców pan Mariusz Kwiecień. Padło wiele serdecznych i miłych słów pod adresem jubilatki. Pani dyrektor od kolejnych mówców otrzymała kwiaty i wiele upominków dla szkoły, z który modernizacja szkolnego boiska ( niespodzianka od pana Burmistrza) najbardziej ucieszyła uczniów. Następnie goście obejrzeli prezentację multimedialną, przedstawiającą historię szkoły w starych fotografiach. Głosu prezentacji użyczyła absolwentka Kamila Nowak, a całości towarzyszyła wzruszająca muzyka, wyciskając niejednemu łzę w oku. Autorką tej części była Katarzyna Erbel.
Na część rozrywkową złożyły się układy taneczne: poloneza, krakowiaka i passa doble w wykonaniu uczniów pod kierunkiem pań: Małgorzaty Woźniak, Anity Pietrzyk, Beaty Kuchneckiej, Marty Maj, Marii Głogowieckiej i Jolanty Oleś. Publiczność rozbawił kabarecik z programem „Kilka scen z życia pewnej klasy” w wykonaniu uczniów klas starszych pod kierunkiem pań: Katarzyny Erbel, Jolanty Nowak, Doroty Sydoryk. Całość programu wyreżyserowała Jolanta Nowak. Swoją pomocą posłużyli również Jolanta Nocoń, Piotr Pacek oraz pracownicy KOK.
Następnie zaproszeni goście udali się do szacownej jubilatki, gdzie mogli obejrzeć wystawę fotografii, obrazujących 80 lat istnienia murowanej szkoły, znajdując niejednokrotnie na nich siebie sprzed lat lub swoich bliskich, znajomych i nauczycieli. Gości powitała pięknie ustrojona sala gimnastyczna. Wspólny uroczysty obiad, przygotowany przez szkolną kuchnię, dopełnił całości. Wszyscy otrzymali upominki w postaci publikacji przygotowanej na tę okoliczność. Autorami książki pt. „Staruszka szkoła – jak matka…” są: Katarzyn Erbel , Jolanta Nowak, Małgorzata Piotrowska, Monika Szaleniec. Wyjątkowy dar otrzymał pan Burmistrz, a było to stare szkolne okno, którego szyby ozdobił okolicznościowy rysunek. Rozmowom i wspomnieniom przy stołach nie było końca. I tak szacowna „staruszka” wkroczyła w kolejny rok swojej historii. A fragment wiersza pana Zdzisława Kulisia, zamieszczony w publikacji, dodaje wiary, że
„na koniec chcę wam powiedzieć w sekrecie […]
Że za dwadzieścia lat będzie obchodzić stulecie,
Niezapomniana i bardzo lubiana „jedynka”.
Jest to druga część uroczystości z okazji Dnia Ziemi, która odbyła się na dziedzińcu szkoły w obecności całej szkolnej społeczności oraz grona i rodziców.
Na trawniku tuż za salą gimnastyczną posadzony został dąb dla upamiętnienia jubileuszu 80-lecia szkoły. Drzewko zasadziła Pani Dyrektor Monika Szaleniec, przewodniczący Rady Rodziców Pan Mariusz Kwiecień oraz przedstawiciele uczniów klas VI i „zerówek”. Opiekę nad dębem Hugonek (nazwę wymyśliła pani Jolanta Nowak) powierzono klasom „zerowym”, ponieważ będą w tej szkole najdłużej.
Uroczystość odbyła się w świetle pięknego wiosennego słońca.
Od rana w szkole panowała sportowa atmosfera. „Jedynka” świętowała jubileusz 80-lecia na sportowo. Odbył się I Międzyszkolny Turniej Minikoszykówki Dziewcząt im. Wincentego Kukułki, długoletniego dyrektora szkoły i nauczyciela wychowania fizycznego.
Startowały drużyny dziewcząt ze Złotej Pińczowskiej, Skalbmierza, Kamieńczyc, Wielgusa, kazimierskiej „trójki” i nasz szkolny team w składzie:
Dzikowska Klaudia, Galaś Olga, Mucha Kinga, Zając Ilona, Kolanoś Joanna, Wąs Martyna, Cypryś Kornelia, Skrzyńska Paulina, Dziula Klaudia, Wróbel Ola, Oleś Natalia, Tabor Patrycja.
Gościem honorowym imprezy była żona Wincentego Kukułki, która dokonała uroczystego otwarcia turnieju. Na parkiecie trwała sportowa walka o każdą piłkę.
Turniej zakończył się następująco:
I miejsce SSP nr 3 z Kazimierzy Wielkiej,
II miejsce SP ze Złotej Pińczowskiej,
III miejsce wszystkie pozostałe szkoły.
Wszystkie drużyny otrzymały puchary, dyplomy i statuetki za udział.
Za najlepsze zawodniczki turnieju uznano: Kasię Beta, Zuzię Żelazny, Klaudię Dzikowską.
Organizatorami turnieju byli nauczyciele wychowania fizycznego: Ewa Robak-Klimczyk i Jacek Krawczuk, którzy zapraszają serdecznie za rok.
Kolejną imprezą wpisaną w kalendarium obchodów 80-lecia istnienia murowanej szkoły z czerwonej cegły było spotkanie pokoleń, na które przybyli emerytowani nauczyciele naszej szkoły i obecne grono pedagogiczne oraz pracownicy obsługowo-administracyjni „Jedynki”.
Jako pierwsza powitała gości organizatorka tego spotkania Małgorzata Piotrowska. Klimat i nastrój świąteczny stworzyły kolędy grane przez Piotra Packa- nauczyciela muzyki, rozmigotana lampkami choinka , a także wiele zapalonych świeczek. Na sali panowała cisza i wielkie skupienie.
,,Grudzień to taki magiczny miesiąc” – zaczęła Małgorzata Piotrowska. „Magiczny, nie dlatego, że robimy porządki przedświąteczne, pieczemy ciasta, przygotowujemy potrawy wigilijne. To przede wszystkim czas spotkań, rozmów i powrotów do wspomnień. Te wspomnienia są w nas i ciągle do nas powracają. Magiczne jest także miejsce, w którym dzisiaj jesteśmy. Nasza szkoła, w której zostawiliśmy cząstkę siebie, jakiś zapis w dzienniku, fotografie… Kochani goście, spójrzcie – jest choinka, jest grudniowy wieczór, są kolędy i My. Powróćmy więc do wspomnień. Przeżyjmy to jeszcze raz!”
Również ciepło i świątecznie powitała gości pani dyrektor Monika Szaleniec, wprowadzając w temat spotkania. Podzieliła się swoimi refleksjami dotyczącymi obchodów 80-lecia szkoły , poprosiła nauczycieli emerytowanych o włączenie się w obchody tego jubileuszu. Kiedy zgasły światła , na scenie pojawili się uczniowie z montażem słowno-muzycznym, prezentując historię naszej szkoły. Całość dopełniła prezentacja multimedialna starych fotografii szkoły i nauczycieli, tworzących historię szkoły. Program artystyczny przygotowała polonistka Katarzyna Erbel. Widownia nagrodziła artystów wielkimi brawami i niejeden gość ocierał ukradkiem łzy wzruszenia. Druga część spotkania odbyła się w luźnej atmosferze, przy świątecznym, pięknie udekorowanym stole w świetlicy szkolnej. Wróciliśmy do wspomnień. Każdy z gości pragnął opowiedzieć o swoich przeżyciach, podzielić się osobistymi doświadczeniami, poczuć się chociaż przez chwilkę osobą z tamtych lat.
Pani dyrektor przy tej okazji poprosiła gorąco o spisanie wspomnień , które opublikowane zostaną w przygotowywanym biuletynie. Potem wspólnie śpiewaliśmy kolędy, jedliśmy pyszne strucle makowe i rozmawialiśmy…. a rozmowom nie było końca . Można powiedzieć, że dla nas wszystkich był to magiczny czas . Jedno niezapomniane spotkanie pokoleń w ten grudniowy wieczór….
Szczególne podziękowania kierujemy do koleżanek, które poświęciły swój cenny czas, aby pomóc w przygotowaniu potraw, udekorowaniu stołów oraz wykonaniu drobnych okolicznościowych upominków.
Autor tekstu: Małgorzata Piotrowska
Dnia 21 listopada w KOK odbyła się ważna uroczystość, inaugurująca obchody 80-lecia istnienia najstarszej kazimierskiej szkoły popularnie zwanej „Jedynką”.
W uroczystości tej udział wzięli zaproszeni goście: pan Burmistrz MiG Adam Bodzioch, v-ce Burmistrz Czesław Kowalski, przewodniczący Rady Miasta Krzysztof Magnes i dyrektor KOK Aleksander Zwolański oraz społeczność całej szkoły. Sala wypełniona była po brzegi.
Pierwsza głos zabrała pani Dyrektor Monika Szaleniec, która powitała gości oraz nauczycieli, uczniów i rodziców przybyłych na tę uroczystość.
Na sali zapadła cisza, gdy wybrzmiały pierwsze słowa jej przemówienia:
„Przez całe życie człowieka czas przemawia do niego w przeróżnych językach: w języku miłości, wiary, doświadczenia, historii i wspomnień”.
Szkoło! Szkoło… czy pamiętasz? Tak powinnam rozpocząć dzisiejszą uroczystość.
Co ma pamiętać szkoła? Dlaczego my dzisiaj to wspominamy?
80 lat – no właśnie…
To przecież tak dawno, dawno temu…
Kazimierska „Jedynka”, nasza szkoła, zdaje się istnieć od zawsze, wpisała się na stałe w krajobraz naszego miasta. Trudno wyobrazić sobie Kazimierzę bez szkolnego budynku z czerwonej cegły w centrum miasta. Losy naszej szkoły to żywa legenda historii.
Była świadkiem wielu ważnych wydarzeń w dziejach Polski. Tyle młodych pokoleń ludzi zdobyło w murach „Jedynki” naukę. Tu realizowano swoje marzenia. Opuszczając jej progi wyruszali w nieznane, rozpoczynali nowy etap swojego życia wyposażeni w wiedzę zdobytą w tej szkole. I choć życie zapewne stawiało przed nimi trudne zadania, wierzę, że nie ugięli się, bo ich korzenie sięgały kazimierskiej podstawówki.
Historia to nie tylko wczoraj, historia dzieje się dziś i toczy dla tych, co przyjdą po nas.
Słowa te kieruję do obecnych uczniów naszej szkoły. Realizujcie swe marzenia i idee, nie zapominajcie o przeszłości, o dorobku szkolnej historii,
o poszanowaniu tradycji i pielęgnowaniu wspomnień. Pamiętajcie! To chluba być absolwentem kazimierskiej „Jedynki”. Należycie do pokolenia, któremu przypadł zaszczyt obchodzić piękny jubileusz 80-lecia istnienia naszej szkoły.
Dzisiaj w tak uroczystym dniu inauguracji obchodów 80-lecia istnienia „Jedynki” wrócimy do wspomnień, do tamtych czasów, przypomnimy fakty, przeżyjemy to jeszcze raz… Posłuchajcie i zobaczcie, jak to było… „
Dalszą część uroczystości wypełnił program artystyczny przygotowany przez uczennice klas starszych według pomysłu i pod nadzorem pani Katarzyny Erbel. Artyści (Kornelia Cypryś, Gabriela Galaś, Nela Nocoń, Angelika Oleś, Natalia Oleś, Paulina Skrzyńska) przypomnieli historię istnienia szkoły, sięgającą aż roku 1864 w oprawie poetycko-muzycznej. Jej uzupełnieniem była projekcja starych fotografii wyglądu szkoły i nauczycieli wielu pokoleń. Przez salę przeszedł szmer zdziwienia, gdy na ekranie pojawiły się najstarsze zachowane zdjęcia, przedstawiające szkołę w trakcie budowy.Nie mniej interesująca była druga część projekcji zdjęć nauczycieli, którzy stworzyli piękną i bogatą historię „bydynku z czerwonej cegły w środku miasta”. Przedstawiony program nagrodziła widownia gromkimi brawami.
Do tablicy czyli do wystąpienia poproszony został pan Burmistrz Adam Bodzioch, który oprócz wielu miłych słów pod adresem uroczystości zadeklarował publicznie, iż znaczne środki z budżetu gminy przeznaczone zostaną na remont „staruszki Jedynki”. Trzymamy pana Burmistrza za słowo!
Tak oto zapisana została kolejna karta historii naszej szkoły.
Redakcja tekstu – Jolanta Nowak
31 października w naszej szkole odbył się apel z okazji Wszystkich Świętych pt.”Ocalić od zapomnienia…” Święto Zmarłych to dzień szczególny, kiedy zastanawiamy się nad własnym życiem, przemijaniem, myślimy o tych, którzy od nas odeszli.
W związku z obchodami 80-lecia naszej szkoły chcieliśmy programem poetyckim „ocalić od zapomnienia” pamięć wszystkich Nauczycieli, którzy pracowali w tej szkole, a których już nie ma wśród nas. Minutą ciszy społeczność uczniowska uczciła ich pamięć.
Program poetycko-muzyczny przygotowały panie: Danuta Bałaga, Jolanta Brodko, Małgorzata Woźniak z uczniami klasy Ia, IIIa, Va.